Dik varken, schreeuw niet zo

3 minuten mr. Jeroen Kaspers arbeidsrecht voor werkgevers 15 juli 2013 2024

Een werknemer (werkzaam als hulpmonteur rolluiken/zonwering) heeft de verkeerde kleur lamellen afgezaagd en meldt dit aan zijn leidinggevende. Samen lopen ze naar de werkplaats waarbij de werkgever op luide toon zijn ongenoegen over de werknemer uitspreekt. De werknemer heeft er genoeg van en roept ‘DIK VARKEN, SCHREEUW NIET ZO!’. Voor de werkgever is deze uitspraak onacceptabel en de werknemer wordt op staande voet ontslagen.

Vormt deze uitspraak een dringende reden voor een ontslag op staande voet?

In eerste aanleg heeft de kantonrechter geoordeeld dat er hier geen sprake is van een gerechtvaardigd ontslag op staande voet. Hoewel het gaat om een grove belediging kan dit, gelet op de omstandigheden waarin deze belediging is gemaakt, geen dingende reden voor een ontslag op staande voet vormen. Het is niet te voorkomen dat een werknemer fouten maakt. De reactie van de werkgever is wellicht begrijpelijk maar getuigt niet van goed werkgeverschap. Het is niet juist dat de werkgever op luide toon zijn ongenoegen uitspreekt wanneer de werknemer uit zichzelf zijn fout komt opbiechten. Door dit wel te doen heeft de werkgever zelf een ruziesfeer gecreëerd waarin de belediging is ontstaan. Het hof is het met de kantonrechter eens en acht het daarnaast van belang dat er niet is gesteld noch is gebleken dat bij dit incident anderen personen (klanten of personeel) aanwezig zijn geweest. De gestelde dringende reden is in dit specifieke geval niet zwaar genoeg om een ontslag op staande voet te rechtvaardigen.

Naast belediging heeft de werkgever aangevoerd dat het ontslag op staande voet ook vanwege eerdere werkweigering en het missen van bekwaamheid en geschiktheid voor de functie gerechtvaardigd is. Werkgever heeft drie voorbeelden in de ontslagbrief genoemd om de onbekwaamheid en ongeschiktheid voor de functie te motiveren:

het zagen van de verkeerde kleur lamellen, terwijl de kleur duidelijk op de productielijst stond;
het meer dan drie uur werken aan het uitwisselen van een motor terwijl dit werk betreft van een uur en het veel te laat contact opnemen met [appellante] om het probleem te melden;
het niet volgen van doorlopend genummerde servicebonnen waardoor een serviceafspraak bij een klant werd overgeslagen.

Het hof constateert dat niet uit te sluiten dat de werknemer fouten maakt in de uitoefening van zijn functie. Dit maakt echter nog niet dat deze werknemer in ernstige mate de geschiktheid of bekwaamheid mist voor de functie.

Ontslag op staande voet is een uiterste middel waarvan slechts met terughoudendheid gebruik mag worden gemaakt. Ook als het hof in de beoordeling betrekt de fouten die werknemer eerder volgens werkgever heeft gemaakt op de dag voorafgaand aan het ontslag op staande voet (het overslaan van een serviceafspraak met een klant, het te lang werken aan een motor en te laat daarvan melding maken aan werkgever), levert dat gezamenlijk geen ontslag op staande voet op. Het betreffen fouten die zijn gemaakt tijdens twee op elkaar volgende dagen, terwijl werkgever niet heeft gesteld dat eerder sprake is geweest van onvoldoende functioneren. Ook heeft werkgever niet gesteld dat werknemer zich eerder schuldig heeft gemaakt aan onfatsoenlijk taalgebruik. Niet valt in te zien waarom niet kon worden volstaan met minder vergaande maatregelen, bijvoorbeeld een officiële waarschuwing, een verzoek om de arbeidsovereenkomst te ontbinden of een aanvraag voor een ontslagvergunning.

De werknemer wordt voor de tweede keer in het gelijk gesteld met veroordeling van de werkgever in de proceskosten.

Bron: Hof Den Bosch, 11 juni 2013, LJN: CA3072.