Oud financieel directeur Laurentius toch recht op salaris

3 minuten mr. Jeroen Kaspers arbeidsrecht voor werkgevers 21 maart 2013 2024

De rechter heeft vandaag in hoger beroep bepaald dat de Bredase woningbouwvereniging Laurentius haar voormalig directeur financiën en vastgoedprojecten Joop Peijen toch loon moet doorbetalen.

Geschiedenis

De voormalig directeur is op 1 mei 1981 bij Laurentius in dienst getreden en was daar laatstelijk werkzaam als directeur financiën en vastgoedprojecten met een maandsalaris van € 10.056,- bruto exclusief vakantiegeld en onkostenvergoeding. Op 21 mei 2012 is Peijen op verdenking van onder meer fraude en oplichting gearresteerd door de IOD. Op diezelfde dag heeft Laurentius de directeur geschorst. In kort geding heeft Peijen zijn schorsing succesvol aangevochten en moest weer toegelaten worden tot zijn werkzaamheden (10 oktober 2012). In de tussentijd was er reeds een interim-bestuurder benoemd die een onderzoek is gestart gericht op de (financiële) gang van zaken bij alle projecten en/of transactie waarbij Peijen betrokken was. Dit onderzoek heeft geleid tot vijf verklaringen waaruit zou moeten blijken dat:

Peijen zijn (machts)positie heeft misbruikt;
werknemers heeft geïntimideerd en gemanipuleerd;
werknemers op een zodanige wijze heeft benaderd die zij als bedreigend en beangstigend hebben ervaren;
het forensisch onderzoek heeft gefrustreerd, althans heeft geprobeerd te frustreren, door werknemers voor te houden hoe zij zich bij gesprekken met de forensisch onderzoekers dienden op te stellen en wat zij wel en niet zouden mogen zeggen.

Kortom behoorlijke beschuldigingen jegens Peijen waarvan de schorsing was vernietigd. Op basis van dit onderzoek heeft Laurentius op 19 oktober 2012 per e-mail en aangetekende brief aan Peijen, die op dat moment met zijn gezin op Bali op vakantie was, laten weten dat deze omstandigheden (eventueel in onderling verband) voldoende grond kunnen zijn om Peijen op staande voet te ontslaan. Peijen heeft gereageerd dat hij met spoed naar Nederland zou vertrekken om zich mondeling te verdedigen. Zonder enige inhoudelijke reactie heeft Laurentius de directeur op 23 oktober 2012 ontslagen op staande voet wegens bovenstaande (dringende) redenen.

Voorzieningenrechter

Op 27 november 2012 heeft Peijen de rechtbank verzocht om doorbetaling van zijn loon en emolumenten vanaf 23 oktober 2012. Hiertoe heeft Peijen gesteld dat er geen valide (dringende) reden is voor een ontslag op staande voet, Laurentius heeft gehandeld in strijdt met hoor- en wederhoor, dat het ontslag niet onverwijld is gegeven en tenslotten dat geen dan wel onvoldoende rekening is gehouden met zijn persoonlijke omstandigheden. Peijen betwist de juistheid en geloofwaardigheid van de verklaringen en stelt dat deze klaarblijkelijk onder druk tot stand gekomen zijn. Om die reden kunnen de verklaringen niet tot een ontslag op staande voet leiden.

De voorzieningenrechter is van oordeel dat de verklaringen niet zodanige onjuistheden bevatten dat ze onbruikbaar of onbetrouwbaar zouden zijn. De voorzieningenrechter overwoog dat het ontslag onverwijld was gegeven, dat het horen van een werknemer geen (wettelijk) vereiste is voor de geldigheid van een ontslag op staande voet en de aangevoerde persoonlijke omstandigheden geen beletsel hoeven te zijn om de directeur op staande voet te ontslaan. De voorzieningenrechter stelt dus dat het ontslag op staande voet stand houdt.

Hoger beroep

Joop Peijen stelt hoger beroep in wat leidt tot de uitspraak van vandaag en deze column. Het hof stelt dat Laurentius het ontslag op staande voet uitsluitend baseert op de verklaringen van de betreffende medewerkers. Het hof is van mening dat er serieuze vragen zijn te stellen bij de volledigheid van de verklaringen van de betreffende medewerkers. Daarnaast heeft Laurentius op geen enkele manier rekening willen houden met het (eventuele) weerwoord van Peijen terwijl hij versneld naar Nederland terugkeerde om zichzelf te verdedigen. Hiermee achtte de rechter dat Peijen zich voldoende gemotiveerd verweerd heeft tegen het ontslag op staande voet. Door het beginsel van hoor- en wederhoor niet toe te passen heeft Laurentius zich in strijd met het goed werkgeverschap gedragen. Het hof concludeert dat de verklaringen van Laurentius, afgezet tegen de op zitting gedane verklaringen van Peijen, niet voldoende zijn om een ontslag op staande voet te rechtvaardigen.

De uitspraak

Het hof vernietigt het vonnis en veroordeelt Laurentius tot betaling van het achterstallige loon en overige emolumenten vanaf 23 oktober 2012. Daarnaast veroordeelt het hof Laurentius in de proceskosten van beide procedures.

Bekijk de gehele uitspraak: LJN: BZ4773.