Nieuwe wetgeving rondom Payrolling

3 minuten mr. Mariëlle Ducaat arbeidsrecht voor werkgevers 05 maart 2015 2024

Payrollondernemingen gaan prat op de forse kritiek die vanuit verschillende kanten wordt geuit op de Wet Werk en Zekerheid. De Payrollbureaus zetten de WWZ, tot grote ergenis en woede van Minister Asscher, neer als belemmering voor werkgevers om personeel aan te nemen. De remedie tégen de WWZ is volgens de payrollbedrijven, hoe kan het ook anders, personeel aannemen via de payrollonderneming.

Naar aanleiding van een radiospotje van Tentoo (een payrollbedrijf) heeft Minister Assher hard teruggeslagen met de belofte om met meer wetgeving te komen om de payrollmania terug te dringen. Volgens de Minister slaat de payrollgekte (te)ver door en is de manier waarop payrollbedrijven zich profileren (namelijk als dé oplossing tegen de WWZ) ongewenst en misleidend. De payrollbedrijven waren ooit bedoeld voor bedrijven die hun administratie door een externe partij (de payrollonderneming) wilden laten verrichten. Dat payrolling thans véél meer een ontduikingsconstructie is geworden dan een salarisadministratiekantoor blijkt wel uit het feit dat zoveel werkgevers payrolling als alternatief voor bijvoorbeeld uitzendburaus gebruiken.

Verschil uitzendbureau VS payrollbureau

Het voorgaande brengt mij op wat nu eigenlijk precies het verschil is tussen een uitzendbureau en een payrollbureau. Het grote onderscheid zit vooral in het feit dat een uitzendbureau actief betrokken is bij de werving en selectie van werknemers, die zij vervolgens weer in contact brengt met en uitleent aan werkgevers. Zoals de Rechtbank Oost-Nederland (Enschede) het in haar uitspraak(ECLI:NL:RBONE:2013:BZ5108 beschikking d.d. 21 maart 2013) omschreef:''het gericht bij elkaar brengen van vraag en aanbod met betrekking tot arbeid''. Dit wordt ook wel aangeduid als de allocatiefunctie van uitzendbureaus.

Bij payrollbedrijven werkt dat net andersom. De werkgever en de werknemer hebben elkaar al gevonden alleen de werkgever wenst de werknemer niet zélf in dienst te nemen maar dit te laten verlopen via het payrollbedrijf. Het juridisch werkgeverschap wordt zodoende verlegd naar de payrollonderneming. Het feit dat payrollbedrijven zich dus niet (actief) bezig houden met het werven en selecteren van personeel en niet actief bezig zijn met het verbinden van werkgevers aan werknemers maakt dat zij, in tegenstelling tot uitzendbureaus, niet voldoen aan de alocatiefunctie. Hier zit dan ook het grote verschil met uitzendbureaus.

Opmerkelijke situatie

Het voorgaande geeft wel te denken. Opmerkelijk is mijns inziens namelijk dat payrollconstructies überhaupt zo lang -nu reeds 20 jaar- overeind zijn gebleven gezien het arbeidsrechtelijk stelsel zoals wij dat kennen. Het arbeidsrecht is er immers op geënt dat werkgevers die personeel in dienst nemen zowel de lusten als de lasten dragen. Door het juridisch werkgeverschap aan een payrollbedrijf uit handen te geven wordt afbreuk gedaan aan de uitgangspunten van dit systeem. Door uitzendbureaus gebeurt dit natuurlijk ook maar daarvan zou je kunnen zeggen dat vanwege hun allocatiefunctie dit nog enigszins gerechtvaardigd is. Payrollbedrijven missen die rechtvaardiging echter (zij kennen immers geen allocatiefunctie) maar toch wordt algemeen aanvaard dat zij het arbeidsrechtelijk systeem omzeilen. Mijn inziens is dat een vreemde situatie die in ieder geval niet past in het systeem van de wet. De aankondiging van Minister Asscher dat er nieuwe wetgeving komt om de payrollmania terug te dringen komt mijns inziens dan ook -weliswaar iets te laat- als geroepen.